Ervaring van mevrouw van Boheemen

En toen was het mei 2019….net te horen gekregen dat ik borstkanker heb.
Vol ongeloof, angst en verdriet ook meteen de vechtlust om te overleven.
Een operatie volgde met aangesloten bestralingen en daarna de zo gevreesde chemokuren.
Maar toch met goede moed aan het hele traject begonnen. Mij zouden ze toch niet klein krijgen, tenminste, dat dacht ik.

Tot ik na de 1e chemokuur verschrikkelijke hoofdpijn kreeg. Mijn lijf ging zeer doen en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest.
En daar was Nicoline Franken, oncologische fysiotherapeute bij FysioFit Sprundel. Zij ging met mij aan de slag, ze praatte met me, stelde me gerust en maakte de spieren in mijn nek los waardoor het iets beter te verdragen was.
Vanaf dat moment ben ik elke week 2x bij Nicoline. De kuren worden zwaarder en ik wil toch enigszins op de been blijven. We doen oefeningen, nou ja, je kunt het bijna geen oefeningen noemen als je 4 keer op een opstapje stapt en je hartslag zo hoog is dat je weer moet rusten, maar toch blijven we doorgaan om in elk geval ervoor te zorgen dat ik niet nog veel slechter word.
Ook mijn kinderen zijn welkom bij Nicoline. Gewoon dat ze kunnen zien waar mama mee bezig is, ze doen de oefeningen mee en liggen in een deuk omdat het echt niets voorstelt wat ik doe. Maar op deze manier kunnen mijn kinderen het proces mee beleven en begrijpen ze het beter.
Ondertussen kreeg ik ook meer last van oedeem in mijn borst. Ook hier was ik bij Nicoline op het juiste adres, zij gaf mij tips wat ik er zelf aan kon doen en behandelde me regelmatig waardoor het een stuk beter gaat.
Toen werd het “Corona“. De praktijk was dicht, maar Nicoline wilde mij blijven begeleiden en we gingen aan de slag met de laptop, online oefeningen doen met waterflessen, trapjes, deuren en alles wat we maar konden bedenken. Ook nu stonden de kinderen naast me fanatiek mee te doen.
Ondertussen ben ik onder begeleiding van Nicoline ook gaan hardlopen. Ook dat stelde in het begin weinig voor. We zijn begonnen met 4 keer een halve minuut. Dat is nu ruim een jaar later 3 keer per week een half uur geworden. Wat ben ik trots op mezelf!
Nu 2 jaar verder kan ik wel zeggen dat ik mezelf super goed en fit voel.
Ik ben Nicoline dan ook erg dankbaar voor haar begeleiding, inzet en medeleven. Zij heeft mij erdoorheen gesleept, was er voor mij als ik het zwaar had. Zonder haar was ik nu niet waar ik nu sta!